Ölüm Yolu Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Ölüm yolu çağırıyor sanki hınzırca
Direnmek istiyorum ama karşı koyamıyorum.
Uçurumu çekiyor sanki beni içine
Kaçtıkça dibine düşüyorum.
Çiseleyen yağmura inat,onca aksiliğe inat
Bile bile lades der gibi düşüyorum ölüm yoluna.
Hiç sevmedim sizi ben büklümlü yollar,
Hiç sevmedim sizin gündüzünüzü gecenizi,
Ne denizini ne de havasını,
Beni bir şey çekiyorum, karşı koyamıyorum,
Sanki beni zorla alıyor ölüm yolu.
Mayını yok ki temizleyesin,
Topu tüfeği yok ki bilesin,
Sinsice bir inatlaşma benimki,
Kim bilir, belkide bu son seferim.
Bir can gidiyordu o yolun yamacında,
Bir ömürü alırken, yanında bir ömür daha bitiyordu
Az daha iki can birden veda ediyordu.
Galiba ödeşme vakti bu.
Gözümü karartıp bende düştüm ölüm yoluna,
Vakit tamam ne bir eksik
Ne bir fazla.
Direnmek boşuna içim söz dinlemiyor.
Baştan sona delilik,
Baştan sona inatlaşma,
Geliyorum bekle beni,
Düştüm ben ölüm yoluna....