Ölüm Yolculuğu Şiiri - Yavuz Değirmenci

Yalan Dünya dediğin,senden sonra kalacak
Seni epey oynattı,daha var oynatacak..
Daha dün doğdum derken,gün savuşmuş olacak
Mezarın örtülürken bir devir son bulacak

Gün gelince içersin, ecel denen şerbeti
Ne akıl ne sır erer, onun da var hikmeti
Yere-göğe sığmayan aldı nice heybeti
Nefesin tükenince keserler son bileti

Kullar aynı,yol aynı yoktur kimseden farkın
Sessiz gemi gelince; kırılır hayat çarkın
Rengin-benzin solunca; kitlenir evin barkın
Hüzünlü elvedayla,suları kurur arkın

Uzatırlar sonunda bir musalla taşına
Gam dolar dostlarına, eşine,yoldaşına
Bir daracık mezarda kalınca tek başına
Gayrı DEĞİRMENCİ’nin bakmazlar göz yaşına