Ölüm,Yaşam ve Çizgi Şiiri - Hilal Şahiner

Yapraklar soluğunu yitirdiğinde
Ve giden son gemiyle
Sahilden sen de gittiğinde;
Gurur, ardınca bakmama,
Ağlamama ve mendil sallamama bile
İzin vermedi.

Öyle bir kanser ki bu;
Boğar şu sessizliğe gömülü kalbimi
Kötü huylu kansermiş
Adına aşk diyorlar.
Bülbülü perişan eyleyen de
Bu huysuz illet değil mi?

Sakin bir vücut uçurumun kenarındaki
Yalnız bir çiçek ardındaki
Bu beden de yalnız şimdi
Karşıdaki manzara huzur dolu
Bu gönül kendine
Huzur dolu bir ölüm seçti,
Aslında ölümlerin en bedbahı idi.

Çaresizliğin koynunda uyuyan bir bebek
Ona şu saatte ancak şevkat gerek
Severek, isteyerek, güvenerek
Ona şimdi sığınacak bir kucak gerek.