Yaşamla ölüm arasında ince bir çizgideyim.
Terazide ölüm biraz daha ağır basıyor sanki.
Ayakta durmaya çalışan bir ceset misali...
Bazen ölüm korkusu sarıyor etrafımı...
Gölgem bile ürkütücü geliyor.
Koşmak kaçmak istiyorum.
Ayaklarım adım atmaktan çekiniyor.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta