Ölüm Vuruşu Şiiri - İrfan Bakırcı

gitseydin hiç beklenmedik bir akşam üstü...
kuşlarım yetim kalsaydı.
çiçeklerim solsaydı,
yalnızca susardım.
konuşmazdım.

kırsaydın beni giderken acı sözlerle.
kırılsaydım bir kuru dal misali,
dökülseydim bin parça yerlere.
bırakmasaydın bana son bir savunma sözü,
geceye salsaydın beni,
alıp gitseydin bayram kartlarını vede gündüzü.
karanlıklşarla ben kalsaydım;
yalnızca ağlardım.
bir şey sormazdım.

sorsaydın;
gitme derdim.
belkide affederdim.
çünkü aşığındım, gözlerine mahpustum.
ama sormadın gittin.
bende gurur yaptım sadece sustum.

seninki,
anlık bir şiddetin getirdiği bir gitme değil.
seninki çekilene intikam terketme değil.
hiç bir şey anlatamaz bu kahroluşu.
seninki tokat değil, ölüm vuruşu...