Ölüm ver Allâh'ım Ayrılık Değil

ÖLÜM VER ALLÂH’IN AYRILIK DEĞİL

Sen istedin beni ben sevdim seni
Sevginin boynunu büktünde gittin
Örten benim derken sendeki teni
Kendin geldin kendin çıktında gittin

Kırk beş yıl sonunda sevmiyom dedin
Neden önce sevmiyorum demedin?
Gönlümde diktiğim gülü kökledin
Bütün varlığını yaktında gittin

Zifiri karanlık ettin her yanı
Eleme garkettiğin seninken canı
Faydasızdır anlasanda hatanı
Hevâ önünde diz çöktünde gittin

Seni gözlerinden sakınır iken
Cennet güllerini takınır iken
Resûlün terini kokunur iken
Huzurdan, rahattan bıktında gittin

Bu ocak muhakkak sönecek deyip
Şeytanın verdiği lâfı söyleyip
Bal dolu kâsesi kezzab eyledip
Haneye zehiri döktünde gittin

Önce Allâh sonra sendin sevdiğim
Bende ruhtun, kâlbtin candın sevdiğim
Meleğini; şeytan sandın sevdiğim
Âşkın gözüne mil çektinde gittin

İSLÂMİ’yim selâm severlerime
Haddimin fevkinde överlerime
Sen iken çektiğim ciğerlerime
Ayrılık hançeri çaktında gittin