Ölüm ve toprak Şiiri - Sinan Bayram

Şimdi bu ölüm aklıma nerden geldi
yoksa toprakmı çagırıyor beni
sorarım size dostlar bu nedir
kim uyandırdı bu cehennemi

Gördünüz mü kıyamet nasıl dirildi
peki bu mahşeri kim canlandırdı
hangi gözler katlime ferman kesti
ah bu ölüm beni benden edip gitti

Yoklugu duyunca tüylerim ürperir
ateşte eriyen kurşun gibi eririm
aşk cehennemle aramda perde olur
nefsim zincire vurulmamış bilirim

Varlıgım yokluguma dayanmış
uçurumdan geçeli çok oldu
anladım ki ölümün kıyısındayım
ölüm bile kendini özletir olmuş

Şimdi kıyamet erken mi gelecek
puslu havada bir meçhul esinti
diriliş özlemi içinde tutuşurken
hangi uyanış mahşere kaldı böyle

Ölüm gelecekse gelsin eyvallah
onda bir sıkıntı yok tamam
vuslat vakti için çırpınırız
yeter ki ölüm de hayırlı olsun

Ateşlerde sınanır yigit yüreği
ölüm yok olmak değildir
bağrını açsada toprak
gül gönülde güzeldir