(Olum ve) Solgun Tebessumler

Gozlerimden goz yaslari akarken
Aglamak yetmez olur
Konusmak kafi degildir gayri
Bir aci gulumseme herseyi anlatir
Gulen gozler aglayandan fazla acitir.
Dunyamin ucurumlarinda kaybolmuslugumu yasarken ben
Disarda bir dunya oylece devam eder
Bir aldirissiz meyhane gibi calgisiyla sozlusuyle.
Anlamaz ille de gel der hayat
Bir beklenti ki eran vermez
Kaybolmuslugumun huznu icinde oylece donarim
Donmusluk damarlarimi sizlatir
Icimden bir ses birak beni artik der
Oylece git
Hic gelmemis gibi cek git
Farkedilmemis bir golge gibi silin gozlerden
Arkani don hic bakmamacasina
Elveda de
Varsin meydan okuma kotuluge
Iyilik adina savasma
Yasamak bu kadar zor iste
Hergun kalkmak ve yol almak
Bazen bir adim geriye gitmek
Yuzyilin huznu omuzlarimda
Hantal adimlarla denge kurma cabasi icinde
Sanki hic bir sey olmamis gibi yurumek,
Yorgun ruhum meydan okusa da
Ben varolmayan bir mutluluk perdesini oynarim
Kimi kandiriyorum ki acaba?
Hersey degismedi mi?
Aslinda herkesi kandiririm
Bir ben kanmam
Kendimi kandirabilsem tekrar umit tohumlari yeserirdi belki
Sonsuz bir cehennem aglarini ormezdi belki gozlerimin onune
Varligin icinde yok olmusluk hukum surmezdi belki
Yokluk icinde varlik ezilmezdi belki
Caresiz arayis gucsuz adimlarla yol almazdi belki
Her gun bir digerinden daha agir, daha yasli olmazdi o zaman
Sormayin
Paylasilmaz
Paylasmayin istemiyorum zaten,
Isteseniz de paylasamazsiniz ki
Herkesin acisi kendisine
Herkes digerine yabanci
Insanlar kendilerini bile tanimazlar
Alay edercesine vurup da kayboluyor her paylasim
Biten gunun ardindan
Yalnizlik vahsice ayak basiyor
Anlasilmaz bir butunluk icindo o ve ben
Mevsimler degisiyor, gecmeyecek dedigim zamanlar gecmis de bitmis
Yildizlar gene dustu, gunesler yeniden dogdu
Durmus saatler tiktaklariyla kulagima uguldadilar
Aci ve tebessum bazen ahenk icinde bazen kizginlikla duragelir
Her sabah tekrar dunyaya gelir bu sizi
Her gece ben uyurken bile uyaniktir
Birakmaz beni bilirim
Kemirse de kafatasimi
Tirmalasa da cigerlerimi
Alistim onunla varolmaya
Onsuzlugu dusunemem
Gulerken cizgiler kanatsa da ruhumun dokularini
Kazitirim her aciyi genis tebessumlerle
Simdi iyimser olma zamani der herkes
Herkes alim kesilmis
Herkes akil verir
Birakin beni ahali
Bilmeden konusmayin
Bilip de susun
Beni gucsuz gormeyin
Aci olgunluk ister
Aciyla yasamak buyukluk ister
Yine kirmizi guller acacak demeyin bana
Pembe duslerle yasamam ben
Kizginligimi yadirgamayin
Acimi cok gormeyin
Istedigimce yasayacagim huzunlu ilkbaharlari, kizgin kislari ve yakan gunesleri
Ben karanlik duslerle savasirken
Sizin mesut yalanlariniz kafi gelmez bana
Guller coktan oldu benim icin
Solmus yapraklar yokolmuslugun resmini cizer
Her gunun ardindan bir yenisi gelir mi diyecektiniz
Gelen gunler gitmisligin acisini tasir benliklerinde
Her gelisin ardinda bir aci gidis saklidir
Dogru zamani beklerler
Herkes gitme yolunda
Bir gelis, bir gidis, geriye donus yok ama
Her huznun ardindan da bir mutluluk gelmiyor iste
Her huznun arkasindan bir bilmezlik bir caresizlik takip ediyor
Bir caresizlik dans ediyor huzunlu gecelerde
Uzuluruz, yuregimiz yanar
Sonra unuturuz aciyi ta ki aci tekrar kapiyi calana kadar
Hayat bir unutkanlik perdesidir
Unuturuz aciyi,guleriz unutmusluk icinde, sonra hatirlariz, yine uzuluruz, yine yasariz, ve yine unuturuz
Bir kacis icindeyiz, kacmak nafiledir bildigimiz halde
Kactikca kovalar bizi hayatin dar sokaklari
Acidan kacmak zavalliliktir
Kacamam, kacamazsiniz, kimse kacamadi zaten
Gelmeye gore aci
Ne kolaydir nasihat vermek
Ben de yaptim zamaninda, hatta hala daha yaparim
Ne kolaydir baskasinin acisina bakip alim kesilmek
Herkes herseyi bilir
Bir ben anlamam
Bir ben bilmem
Keske ben de bilmesem
Bilemesem.