Ölüm ve Sema Şiiri - Ömer Altiok

Kapayip da gözlerimi,
Ruhum yükselince semaya,
Uzanip mezarima,
Bilmem izleyebilir miyim seni?

Duyar miyim kimbilir,
Olmadan da kulaklarim o ürkek,o cekingen sesini?

Dokunabilir mi ellerim,
Cansiz da olsalar,
O beyaz ellerine?

Bir lezzet verir mi bilmem,
Sensiz icilen bir kahve,
Soguk, toprak altinda...?

Bilemem,bilinmez hic...
Neden gecikmis saatlerin,
Hep cok hizli ilerledigi...

Elde degildir elbet,
Yasanmistir ne de olsa,
Teklif edilmemis bir hayat...

Tam hersey güzel derken,
Tam bu kez sevdim derken
Cikagelir uzaklardan
Ölümün aci sesi
Duymak istemezsin,
Belki de daha cok, daha cok erken...

Hayat ölüme,
Mutluluk hüzne,
Kavusmak ayriliga,
Dönüsünce o günde,

Benim de gülen yüzüm,
Topraga kavuscaktir.
Ölüm dedigimiz gercek,
Ask ile buluscaktir.