Ölüm ve Şair Şiiri - Enes Kepil

Dedesinden yirmi
Ninesinden on yıl daha az yaşadı
Fazla yaşamazdı zaten bu aile
Hastalık filan diyorlardı ama hikaye
Düşünmekten ölüyordu bedenleri

Bu çocuğun bedeni de öyle gitti
Yedi bitirdi kendini
Pek kimsesi yoktu
Pek sessiz pek de sakindi
Kimsesizlikten, yalnızlıktan öldü dediler
Öyle değildi biliyordum.
Düşünmekten öldü onun bedeni
Bedeni diyorum
Çünkü bakınız hala bahsediyorum ondan
Yazdıklarından da bahsedeceğim
Sevgisiz kalışından da öyle
Bizim bahçede bir kedi vardı
O da sevgisizlikten öldü
Bacağıma sürtünürdü
Süt verirdik karnı hep tok olurdu
Ama sevgimizi, ilgimizi esirgedik sanıyorum
Şairden bahsediyordum
O sevgisizlikten, kimsesizlikten değil
O neden kimsesiz neden sevgisiz
Kaldığını düşünürken bedeni öldü sadece
Düşünceleri hala yaşamakta
Zihnimi meşgul etmekte
Beni düşündürmekte
Ama hala bilemedim neden böyle yaptı
Şiirlerinin ölümsüzlüğü için
Neden onca yılından vazgeçti

Kimsesizlik, sevgisizlik demeyin yine
O bunları düşünmekten öldü.
Dediğim gibi düşünmekten..