Giden gerimi gelmiş
Kim ölüpte dirilmiş diyorsun!
Lakin yanılıyorsun
Geçmişi bir düşünsene
Toprağa girenleri
Terk edip gidenleri
Silebildin mi hayalleri
Yırtıp atabildin mi resimleri
Unutabildin mi sevdiklerini
Hala yad edip anıyorsun
Tatlı bir anı gibi,içinde saklıyorsun
Seni yoktan var eden
Bir ömür hayat veren
Bu benim kulum diyen
Unutur mu sanıyorsun
Unutmaz elbet
Ebedi sonsuz kudret!
Topraktan geldin
Toprağa döneceksin
Nasıl hayat bulduysan
Öyle dirileceksin
Sonsuzluğu arayan insan
Yakalayabilir mi onu
Ne zaman nede mekan
İnebildin mi ki! atomun sonsuzluğuna
Kaldırmışsın başını fezaya
Halbuki sen onu
içinde taşıyorsun
Öyle ya, ne şaşıyorsun
Hayatın fani olan ritmine mi aldandın
Dönüşü olmıyan zamana mı kandın
Toprak olup,biteceğini mi sandın
Ölüm; toprağa düşmüş tohum gibidir
Beden çürüsede, ruh diridir
Hak ferman eyleyince
Yeniden çatlayacak
Ebedi sonsuz bir alemde
Beka bulup doğacak
Kayıt Tarihi : 24.6.2007 21:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Beden çürüsede, ruh diridir
Hak ferman eyleyince
Yeniden çatlayacak
Ebedi sonsuz bir alemde
Beka bulup doğacak
Çook güzel, bi anlatım..Diyecek söz bulamıyorum..Usta kaleminizin önünde saygıyla eğiliyorum..Daim ola
Saygılar...
Ölüm ve Ötesi
Bir fasıldır sessizce geçer bahar!
Mâtemli hazan yaprak döker ağlar!
Yüze perde perde cizgi inince,
Düşer tepelere kar ince ince.
Bir hikmet ki sual sual birikir,
Ölüme ne akıl müdrik ne fikir!
Ölüm bir sır perdesi tasviri zor!
Bir rüyaki o neye yorarsan yor!
Ruh bedene mahkûm,uyku kelepçe,
Ölüm gibi sarar bizi her gece.
İnsan balçıktan, ruh ona mânâ kor!
Ruh olmasa, canı yakar mı hiç kor?
Bir ölüm ki ruh bedenden silkinir!
Buna ne yürek dayanır, ne sinir!
Cennet gülşen,lâle al,menekşe mor!
Boşa mı cennet mâmur,cehennem bor?
Kim demiş ki yok,cennet-cehennem bir?
Zakkum katık,cehennemde aş zehir!
Mehmet Sertpolat
TÜM YORUMLAR (23)