Haksa ölüm, hakkımsa
Buyursun gelsin, kapım açık.
Elimde olan bir şey yok,
Ölümü de severim
Bölüşürüm, paylaşırım soframdakini
Beğenirse beğenir,
Beğenmezse çekip gider.
Zira misafir umduğunu değil.
Bulduğunu yer.
Benden ne alacaksa alsın ama
Paylaşmak arzumdur benim
Karakterim.
Paylaşırmıyız onu da bilmem
Alır gider istediğini
Canımı, bedenimi, beni benden de öte
Zira aldı diye
Ama ben yine de ölmem,
Benim esas ölümüm benle birlikte yaşanmışlarla
Yaşananları paylaşmayan olursa,
Anmayan olursa beni hatıralarında
Esas ölümüm işte
İşte orada başlar,
Bunu bilmek dahi istemem
Hatta düşünmeyi bile
Mart 2007 Bostancı
Hüsnü AtzelKayıt Tarihi : 21.3.2007 15:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölüm ve Ötesi
Bir fasıldır sessizce geçer bahar!
Mâtemli hazan yaprak döker ağlar!
Yüze perde perde cizgi inince,
Düşer tepelere kar ince ince.
Bir hikmet ki sual sual birikir,
Ölüme ne akıl müdrik ne fikir!
Ölüm bir sır perdesi tasviri zor!
Bir rüyaki o neye yorarsan yor!
Ruh bedene mahkûm,uyku kelepçe,
Ölüm gibi sarar bizi her gece.
İnsan balçıktan, ruh ona mânâ kor!
Ruh olmasa, canı yakar mı hiç kor?
Bir ölüm ki ruh bedenden silkinir!
Buna ne yürek dayanır, ne sinir!
Cennet gülşen,lâle al,menekşe mor!
Boşa mı cennet mâmur,cehennem bor?
Kim demiş ki yok,cennet-cehennem bir?
Zakkum katık,cehennemde aş zehir!
Mehmet Sertpolat
TÜM YORUMLAR (1)