Ölüm ve Kadın Şiiri - Bilal Aslan

damla olurum yağmurla
akarım teninin dar sokaklarında
sen olurum bir adım öteden
gölgen düşer adıma

meryem'in koynu-nda- kadın
dudak boşluğunda şehvetim
uluyor ellerimi oysa tanrı
dökülüyor dudaklarımdan sarhoşluğun

koynunda gezdirir ölümü kadın
sarar tenimin karalığına
soğuk yanlarımın tenhalığına kalırım
bir adın kalır kucağımda
birde ölüm.

bedenimde dolaşır elleri tanrı'nın
tanrı'yla hoşlaşırım
'sen tanrının kızısın,bense ondan sürgün'