Yavaş yavaş koydum yastığa başımı
Penceremden odama dolan ay ışığı
Ve derleştiğim gökteki yıldızlar
Birer birer gömüldü gecenin karanlığına.
kara bulutlar girdi aramıza
Ve yine yalnızım
-Evet yalnızıım şu dört duvar arasında.
Boğuşuyorum kendimle bir daha
Sürükleniyorum sonsuzluğun çıkmazına
Çabalarım boşuna gibi
Sanki ait olduğum gerçek yer bura.
... ....
Kayıt Tarihi : 12.7.2007 14:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!