Ölüm ve Benlik Duvarlarım Şiiri - Utku Ö ...

Geçtim yine eski, ıslak kaldırımlardan
Loş sokaklarda insanlar yürüyor.
Sanki, ay giymiş beyaz bir kaftan
Kimse ölümü düşünmüyor!

Geçerken mezarlığın yanından,
İnsanlar açıyor arşa ellerini
Ruhuna gidiyor her bit ölünün,
Okunan fatiha sureleri

Her mezar taşında,
Başka bir hikâye…
Okudukça, insanı hüzün sarıyor
Sanki iniyor gözüme kapkara bir perde!

Hüzünler alıyor beni
Ben ölünce ne olacak?
Okunan fatiha sureleri,
Benim ruhuma da mı yollanacak?

Ya da mezar taşımı,
Okurken insanlar
Hikâyemi öğrenip,
Hüzünlenecek, belki de toprağımı sulayacaklar!

Ya da bir çiçek koyacaklar
Usulca toprağıma
Diyecekler belki de;
Yazık olmuş adama!

Bu gün mezarlık yine gene ıslak ve kokuyor
Belli ki ölüler ağlamış
Çünkü toprağın kokusu bu
Her yanı sular sarmış!

Ve ben kavuşmuşum ebediyete,
Usulca akmış gözümün nuru,
Etim kemiğim toprak olmuş,
İşte tüm insanlığın sonu

Geçtim yine eski, ıslak kaldırımlardan
Loş sokaklarda insanlar yürüyor
Sanki, ay giymiş beyaz bir kaftan
Kimse ölümü, beni düşünmüyor!