Ölüm ve Ben Şiiri - İbrahim Araz

Gariptir yine de somurtkan bir vesikalık olmak ceket yakalarına
Fazlaca çoğaltılmış fotokopi makinelerinde
Yine de hoca vazgeçmeyecektir
Kendinin yaptığı çokça
Okunana ilk defa sela vermekten.
Ta ki dolana kadar sayılı günleri
Ne garip olacaktır kim bilir sürekli okuduğunu kendine söylenmesi
yine bir hoca tarafından,
Bir ninni gibi ana kucağında!

Musalla taşında vazgeçer insan günahkar olmaktan
Ve son dinlediği ezanda yükselir göğe
Ardından dökülen gözyaşları
Büyük bir neşedir ona yeni bir doğuşun ardından

Senin ve diğerlerinin kıymetini bilemedim sevdiğim yaşarken
“Ölümün” adını ben koydum
Sen de benle geçirdiğin anların bilemedin kıymetini
“Terk edilişin” adını sen koydun

Ayrılık değildi sevdaya dahil
Büyük bir yanılgı içindeydi Attila
Zira hiç olmadı bir sevdam
Terk edenin beni hala sevdiği…

19.02.2005