Ölüm Ve Ben Şiiri - Erkam Yıldırım

Korkutur beni geceleri ayaz
Üşür bir anda cesaretim
Sallanır, debelenir.
Geriye çevrileyemeyecek esaretim
Ölüm denen pehlivan.
Gözü kara başı siyahlı duman.
Nasıl davranacak bana
Bana misafir olduğu an.
Elinde zülfikar mı olacak,
Yoksa bir dolu günahlı ferman mı..?
Dilerim ki sevabhanem dolsun,taşsın
Bana rahmet eylesin yüce yaradan.
Bir misvak vardır elimde
Bir hırkam,birde asam.
Hızır gibi yetişsin bana.
Mehdi Aleyhisselam.
Korkutur beni ayaz
Üşür geceleri cesaretim.
Tüm lisan-ı hal ve lisan-ı kal ile
Anladım ki ben ölüme namzetim.
Ben bir asker, ben bir ödev
Ben bir emanetim.
Geride bırakılacaklara
Bir rehber,bir gayretim.
Olsun bakalım...
Gelsin ölüm denen tebdil-mekan.
Alsın ruhu götürsün ufuklara
Benim için biten saat ve zaman.
Mücerred eylsesin beni
Bu dar kuytu zalim dünyadan.
Olsun gelsin bakalım
Ölüm denen abide sultan.
Tanıştırsın beni azrail ile
Son gecede yüce yaradan.
Ve başlasın ölüm ve benim sonsuzluk
Türküm,
Okunsun fatihalar!
Ve son bulsun bukadar günah ve zulum.