Kaç uykuya dalış daha ömrümüz,
Kim bilir kaç sabah, kaç bahar daha görürüz
Milyarlar, karanlık çağlar ve yarınlar
Gün gelir gömülür hatıralar, biz o gün ölürüz.
Ölmek değil düşüncem ey insanlar,
Yetmiş yılın hakkını yemeyerek yaşamak davam
Belki daha çok, daha az alınacak yaşlar,
Kalmayacak sonra; ne nefret, ne sevdam.
Ama şunu bilin ey sesimi duyanlar;
İçinden konuşup susanlar, işte onlar en pişmanlar.
Sevda da demişken hani,
İçin nasıl coşuyorsa, yansısın gözlerine
Ve aksın birleşsin, dilinden kırık aynalar
Ve süzülsün havaya, koksun tarçınlı kokular
Ve anlasın seni, en minikten en büyüğe
İnsanlar, eşyalar ve yıldızlar.
Anlasın, umutsuz baktığın ipek kirpikli karalar.
Kayıt Tarihi : 22.2.2019 03:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
