Ölüm ve Aşk Yazıtı Şiiri - Mailis Nalars

öldü, can verdi dediler
doğduğumda cana can kattı diyenler
canı yandı oy kıyamam'larla
ciğeri yananlar da
canımı uçtu gitti bildiler

üstüne toprak attıklarında
organizmamın
onlar için artık yoktum
anılarında ve unutkan kalplerinde
çoktan yerimi almıştım bile

hani sen de sadece bir an sürecek demiştin
o masada boylu boyunca yattığımda
hatırlayınca gülümsedim
öyle değilmiş meğer, bilmiyormuşun
beni rahatlatmak için söylemişin.

asıl filmin sonra başladığını
sahi nereden bilebilirdin

öldüm ve bildim canım
can pahasına öğrendim diyemem
çünkü hala burdayım

çıkan can değil, canı tutanmış.

sana söylemek için
kimsenin söylemediğini
sesleniyorum şimdi sana
duymayacakmışın öyle diyorlar
inanmıyorum, duyacaksın

o kadar kıymetlimsin ki
canın yanmasın benim için
boşuna akıtma göz yaşlarını
tut içinde, bak söylüyorum

sürüyor can, sünüyor dokunmak için

can bir alevsiz duman gibi başıboş
özgürce seyrederken kılavuzsuz
bir avcı onu yakaladığında
beden çömleğine hapsedermiş
hepimiz kafes canıymışız
metremiz iki dirhem
bir çekirdekmiş ve
yakalanmış, sıramızı beklemedeymişiz
gürbüzleşip salıverilmek üzere bir bahane ile

canın da bir canı varmış
girerken bir türlü
çıkarken bir türlü başka bir can
anlayamazsın sen bunu tabi bu ara
anlatılmaz ki nasıl anlatsam sana

canım benim
ben öldüğümde çıkmadı canım
tuttun onu bırakmadın
sımsıkı kucakladın
ölüm çıktı canım kaldı
o kadar güçlüydün ki
kainatı parmağında oynatacak kadar
bu güç sende oldukça
canımı sürdüreceğim canında

buna sevgi diyorlar mitolojik zamanlardan beri
ölmeyeceğim ben
ne yerde ne de gökte
var oldukça sende

sarmaşık iki dumanız
safalardayız
her an
senin hissettiğin her şey
sen kadar bana ait
sen sadece yaşamana bak

üzülüyorsun evet ama
ölmedim
öldürmedin ve
beni yaşatmaya bak
nasıl mı
benimle bak
ben kok
benim için seviş
bana koş kırlarda

üzülmememi istiyorsan

sen huzurlandıkça
ebed sarayında
canımın kollarında
yaşamın baharında
sonsuz zamanlarda
gezişelim kolkola

iki can alev alev

yıldızlara göçleri seyredelim
ölümün öldüğünü
zamanın vitesten attığını
bebek kahkahalarından
kelebeklerin doğduğunu
birlikte izleyelim

ben gördüm
hepsini
bedenden kurtulunca
muhteşemdi manzara
her renk nur gibi
süzülmede
ötelere

şartı

beni öldürme
beni inciteceğini sanıp
yaşamına küsme

geçsene organik bedeni

o zaten an an ölmekte
ölmek için var olan o
onunla sakın anma beni
o öznen olmasın
yüklemin kalsın

sen keyflendikçe ben keyfleneceğim
sen ağladıkça pınarlardan ben akacağım
unutma

sadece bir an biliyor musun

o an için doğduğumu biliyorum
o anı sürdürmek için

canın bana canıma
canım sana canına
yanyana ve asla
tutmadan
bırakmamasıya
iki özgür ve umarsız deli
sen gelincik renkli
ben fesleğen
kokutalım hayatı

ne varsa artık senin ellerinde
ben sende oldukça varım
küsmedim sana ve küsme sakın bana
gitmeler yok, kalmalar da

yaşamak var an an
sen ne kadar yaşadın, hep bana

haydi sen de bir avuç toprak at şimdi
cansız bedenime
ve yaşa tüm hücrelerinle
her yaşadığın an ve
ben de
sende yaşamak üzere

nefes al gülüm
gül bebeğim
ye iç
seviş
çocukların ellerinden tut
sokaklarda sek
sen sektikçe gülümseyeceğim
kendin için her mutluluğunda
benim içim kabaracak
seni sevdiğim için gurur duyacağım