Pembe bir koşudur; ölüm,
adımlarının avuçladığı...
Sırça köşkten cesedin,
zaman toprağına düşdüğü an,
bil ki kıyametin koptu
ve sen öldün...
şimdi iki emanetim var sana
buluşuncaya dek
biri fersiz gözlerine iki damla yaş olsun
gözlerimden
biri de suskun dudaklarına sessiz bir ah olsun
kırık kalbimden
Kayıt Tarihi : 17.6.2009 10:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anladım ki; ruhlar ayrıymış kalpler gayrıymış yalnız ten tene değmiş... '... bir çalının yanından geçerken ölü bir bülbül bulmuştum yerde.Korkusuzca elime aldım ve babama gösterdim.'Yere koy onu',diye bağırdı babam.'Görmüyor musun uyuyor? ' Ölüm,aşk gibi konuşulmaması gereken bir konuydu. Bana Argo'nun öldüğünü söyleseler bin kez daha iyi olmazmıydı? ...' (Yüreğinin götürdüğü yere git - Susanna Tamaro) Aşk, ölümün diğer yüzüdür. Çünkü Aşk,Hayattır...
gözlerimden
biri de suskun dudaklarına sessiz bir ah olsun
kırık kalbimden... güzel...
İnan yok,
Var ise...Bu hayat,
Manasız ve bayat,
Olmaz mı dostum
selamlar
TÜM YORUMLAR (2)