Ölüm Varsa Sonunda... Şiiri - Abdullah T ...

Sonsuzsa benim için,zaman denilen mefhum,
Niye yaşarım ömrü,bir zaman diliminde.

Nerde bir asır evvel benden önce yaşayan,
Hani sonsuzdu zaman,evvelkiler dilinde.

Uzağımda ne varsa,atarım sonsuzluğa,
Sonu olan hayatta,bir hiç kalır elimde.

Bildiğim,üç beş nesil,ileride geride,
Bizi de bilemezler,kalan varsa geride.

Hani ayrılmak yoktu,nerde kaldı sözümüz,
Başucumda duranlar,şimdi başka yerlerde.

Belki gülmüştür bize,daha fazla bilenler,
Biz de oyun olduğunu,göreceğiz ilerde.

Başa gelen her çile,ibret olmassa bize,
Kurtuldum dediğim anda, düşürür yeni derde.

Sarılmak istemedim,tat vermeyen hayata,
Sorguya çekilirim, gidilen malum yerde.

Fani olan bu hayat,meşgul etti bir ömür,
Dünyada neyim varsa,bırakırım geride.

Ne de çok şey bilmiştim,koruyacaktı beni.
Tutamadı sözünü,bıraktı yarı yerde.

Benim için bu gün var,belki yarın ölürüm,
Dünya dediğin mekan,gelip gecici belde.

Her şey gücünde kalmaz,kaybolur saltanatım.
Doğrusu ağlamakmış,güleceğimiz yerde.

Beni de götürürler,vaktini ben de bilmem,
Yasım tutulur belki,kalırsam gönüllerde.

Varsa eğer hakkınız, hesabım görülmeden,
Son arzum.. helal edin.. sizleri bezdirsem de.

Son görevi yapanlar, defnederken mezara,
Duyulur söylenenler, cevap veremesem de.

Bir başıma kalırım,gelenler döndüğünde,
Korku sarar ruhumu, buluşurken bedende.

Dünyadan kalan tek söz,o an gelse aklıma,
Yaradan affetmez mi,annem affeder de.

Soruyorlar hep bana,ne anladın hayattan,
Çarpar,toplar,bölerim,bir sıfır kalır elde.