Anın uçukluğudur gölgelenen benizde
Istıraplar demliğinden süzülürken acılar
Sonsuzluk çaresizliği basılı bağrına
Ellerinden akıp kayan yaşanmış anılar
Yatağının başucunda titrerken bir kandil
Solan güneşlerde uykuya susar gözler
Karanlığı çöktü çökecek kış mevsiminin
Uzayıp kaçan yaşamla uzayıp giden sisler
Derin esintisi sarmalar şu bilinmezlerin
Son nefes dudakta adeta son kez dans eder
Kucağına alıp Azrail sararken bedenini
“Sen varken ölüm yoktu, ölüm geldi sen yoksun” der.
Kayıt Tarihi : 17.1.2006 10:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Orhan Tuncay](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/01/17/olum-varken.jpg)
//
** Sen varken ölüm yoktu, ölüm geldi sen yoksun
TÜM YORUMLAR (1)