Ölüm Var, Ölüm Şiiri - Murat Doludizgin

Bu dünyanın gamı, kederi bitmez
Bir de çeksen, bin de; gene, fark etmez
Çekilen cefalar, boşuna gitmez
Evvel, ahir, mutlak; ölüm var, ölüm.

Bu dünya fanidir, dünyaya kanma
Değmeyen şey için; kavrulma, yanma
Zerre iyi, kötü; kaybolur sanma
Evvel, ahir, mutlak; ölüm var, ölüm.

Sana fayda etmez; servetin, malın
Acep, ahirette no’lacak halın?
Ananın, babanın duasın alın
Evvel, ahir, mutlak; ölüm var, ölüm.

Boş konuşma, sakın; kem söz, söyleme
Zehir, zıkkım ye de; kul hakkı, yeme
Ne varsa, ne yoksa, bu dünya deme
Evvel, ahir, mutlak; ölüm var, ölüm.

Çalışıp çabala; miskince, durma
Yetim ahı alma, mazluma vurma
Sev ki; sevilesin, gönül de kırma
Evvel, ahir, mutlak; ölüm var, ölüm.

Kibir gömleğini, giymeyin atın
Pek fark etmez; ustalığın, sanatın
Sürecek sanma ha, bu saltanatın
Evvel, ahir, mutlak; ölüm var, ölüm.

Ozan Murat; ne bilsin de, ne desin?
Daima sor; kimsin, nesin, nerdesin?
Kaldırılsın da gör, gözün perdesin
Evvel, ahir, mutlak; ölüm var, ölüm.

MURAT DOLUDİZGİN