Ölüm Var Şiiri - Nizamettin Özel

Toz pembe, yalan ibaret dünya;
Gün gelir, biter bu süslü rüya.
Kul olmak gerek, yüce Mevla’ya;
Gururlanma insan, ölüm var.

Bir zamanın içindeyim yalnız,
Gülme tesadüfen, konuşma cılız.
Şunun şurasında kaç kişi kaldınız;
Gururlanma insan, ölüm var.

Yaşanan çok az bir zaman,
Dünya beyhude, ahiret mekan.
Eşersen kemiktir, topraktan çıkan,
Gururlanma insan, ölüm var.

Bir muamma, çözülmez ufkun;
Benden nasihat, Allah’tan korkun.
Gördüğün şu mezarlar, öz yurdun;
Gururlanma insan, ölüm var...