Ölüm üzerine konuşmalar dizisi 1
Kendi cenazeme katıldım bu sabah
Yaş aldıkça kendime gelişimdendi gidişim.
Öyle kendime gelmiştim ki,
Ne ben kalmıştım ne sen ne de biz.
Dünya diye adlandırılan bu hapishane
Ve kaçkınlarıyla arayı bulmak istemediğim için
Tek çıkar yolu olduğunu düşündüğümdendi gidişim.
Tanrıya tapmaktan bile aciz olan bu varlıkların
Paraya boyun eğişlerini gördüğümde vazgeçtim.
Bu dünyada her gün ölünür dedim, bir defa ölemeden...
Ve ruhumu mezara gömdüm.
Bedenimse hâlâ bu muzur manzarayı izlemekte...
Gücüm yetse onu da toprağa karıştıracağım
Onu da haykırışlarıyla sessizliğe gömeceğim
Kayıt Tarihi : 28.12.2019 11:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuğba Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/12/28/olum-uzerine-konusmalar-dizisi-1.jpg)
beğeniyle okudum
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (2)