Akbabalar kesmiş yollarımızı,
Kin,düşmanlık kuşatmış içimizi,
Komşu,komşuyu tanımaz olmuş,
Yozlaşmış gelenek ve görenek;
Her sokakta bir ölü,sırtlanlar içimizde,
Bir hiç uğruna kini kuşanıyor insan,
Diller konuşmuyor,gözlerin sönüyor feri,
Ölüm içimizde tüm sessizliğiyle,
Bu kaçıncı ölüm,bu kaçıncı sessizlik?
Azrail,pusu kurmuş bekliyor,
Sokakta kurşunlar konuşuyor,
Ve boylu boyunca bir yürek,yere seriliyor,
Karanlık sokaklarda ölüm cirit atıyor,
Yanıyor hep yürekler yanıyor,
Ölüm kapımızda,nefesi ensemizde,
Şimşekler çakıyor,yıldırımlar düşüyor,
Gökler açılıyor,ölüm bizi kucaklıyor,
Yangınlar düşmüş içimize,
Her şey düşman görünüyor, gözümüze;
Ve gözlerdeki perde kalkıyor,
Zebaniler,kucaklıyor sırtlanları,
Sokaklarda bir feryattır kopuyor,
Çocukların dünyasında bir sessizlik,bir korku;
Bir anne,avazı çıktığı kadar bağırıyor,
Yanıyor,yürekler yanıyor,
Ölüm içimize soğuk bir korku salıyor,
Ve kin tohumları damarlarımızda,
Açmıyor, içimizdeki sevgi soluyor.
Kayıt Tarihi : 6.7.2006 10:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Komşu,komşuyu tanımaz olmuş
içimizdeki sevgi hiç solmasın
yüreğinize sağlık,çok güzel bir şiir
şiirlerinizi beğenerek, duygulanarak, hislenerek okudum ve okumaya devam edeceğim.
Kaleminize sağlık
TÜM YORUMLAR (3)