Ölüm Üzerine Şiiri - Necdet Evliyagil

Bir türlü yaklaşmak istemediğimiz,
Adını duyduğumuz an ürperdiğimiz,
Hep kendi dışımızdaymış gibi düşlediğimiz
Ölüme alışalım diye midir, nedir,
Her gün derin uykularımızda yaşantıdan
Ve güzelim dünyamızdan uzaklaşıyoruz;
En sevdiklerimizi bile hatırlamıyoruz.

Bu dünyada “insan bir kere ölür” sözü,
Nasıl gerçekleri yansıtabilir ki?
Her gece ölüp de sabahları dirildiğimizi,
Bizden başka kimler bilebilir ki?
Niçin ölümden korkmak o halde?
Derin bir düşe dalmışcasına
Ve yeniden uyanmamışcasına
Bir uyku alışkanlığı içinde,
Ha gece, ha gündüz ölüyoruz,
Renkli dünyamızdan göçüp gidiyoruz…

Yeniden uyanmamak korkusu olsa içinde
Uykunun yolculuğuna çıkar mısın her gece?
Gözlerini kapar, yatar mısın sessizce?
Karanlığa açılan kapılarda sabahlar mısın?
Keyfince ve dilediğince dünyadan kaçar mısın?