Ölüm Uzak Bana Şiiri - Barış Can Bıyıklı

Göğsümdeki duman olmasa
Ölüm uzak bana.
Benim her hasat vakti
Gövdesinden ayrılan,
Işıklar içinde kavrulan.
Rüzgar olsam eserdim.
Fırtınayla karışır,
Göğü zindan ederdim.
Şimdi durgun suların,
Issız limanların ortasında
Ölü balık deniziyim.
Çünkü fışkıran volkanlarım
Tenimde soğudu
Ve gözlerim kör oldu.
Cebimden dökülenler,
Ne toprağa düştü ne denize.
Ateşler içinde kaldım.
Pek bir anlamım yok lügatta.
Güverte yolcusuyum nasılsa,
Dalgalar benim neyime.
Şekerlenirsem bozulur özüm.
Dağlarda duman,
Ovada közüm.
Kırılan kalem kadarım.
Anca derde dert katarım.
Bir gün derdim olsa da
Yırtılsa bağrım.
Hiçbiri olmaz oysa.
Göğsümdeki duman olmasa
Ölüm uzak bana.