Ölüm Uykusu Şiiri - Tekin Kale

Cesedimi yağmurlara bırakmayı denedim,
Gökyüzünün ağlamasını istediğimde.
Sonra sen geliyorum dedin..
Kuyuya atılan yusuf gibi,
Yusuf gibi sabrettim.
Ben yağmuru bekledim,
Sen gözyaşlarımı istedin..
Oysa;
Ağlamadan ölmezdim ben,
Bilmezdin.

Biliyor musun?
Öpmeye kıyamadığın bir ceset olmayı istemiştim.
İstemedin, istemedin, istemedin..
Sen hiç bilmedin,
Beni ağlattılar,
Kırdılar,
Üzdüler..
Hatta ve hatta sövdüler..
Cesedimi kör kuyulara attılar, sustular..

Anneme gittiğimde,gülmeyi denedim..
Unutmuşum, unutmuşum kelebeğim..
En güzel gülüşlerimi sende gizledim..
Anneme bile göstermedim..

Seni anneme anlattım, onlara anlattım..
Güldüler, alay ettiler..
Sevmez dediler..
Zindanlara atılırım onun için dedim,
İğrendiler..

Sonra anneme döndüm,
Gözlerinin içine bakarak;
''Bir ölüm uykusu gibiydi anne.
Ölüm uykusu gibi..
Kendimi ona adadım..
Uyanamadım.''