Ölüm Unutur Şiiri - Saydam Murat

Kalkmıştır şimdi o...
Bir kahve almıştır,
Pencere kenarındadır.
Öylece sokağa bakar,
Ela gözlerine, yeşil çimenler yansımaz,
Ya bir çöpcü vardır...
Ya da koşuşturan bir kaç çocuk.
Saçlarını düzeltip,
Hafiften gülümser
öyle güzel gülümser ki
Ki insan ölümü unutur...

Kalkmıştır şimdi o...
Kulağında bir kelebek küpe,
Eliyle oynar,
Gözleri sokakta
Sarı bir ışık keser havayı,
Güneşe benzer bir türkü söyler,
öyle güzel söyler ki
Ki insan ölümü unutur...

Kalkmıştır şimdi o...
Dayar şakağını cama,
Elleri camdadır, çıkar ruhu uçar gider sokağa,
Sonra aklına gelir
Hani..
Hani ... bir de
saçları peruk olmasa,
Üzülür,
öyle güzel üzülür ki
Ki ölüm unutur insanı...
Murat SAYDAM...