Ölüm Tiyatrosu Şiiri - Aziz Akgün

soğuk odaların
sarı duvarlarına
aksi vurdu gölgenin

sessizce süzüldün hastanenin
ilaç kokan koridorlarında

gözlerinden geçerken
hayal meyal sevdiklerin

takıldı isimler birer birer
bir dua gibi dudaklarında
...............................
ve bir beyaz gömlekli
neden bilmem gözleri nemli
'zamanı geldi' dedi

uzattılar bir masaya
yorgun bedenini

son kez baktı hayata
narkoz yiyen gözlerin

hey hat..
uyuttular seni
ve vurdular acımadan
amansız neşteri
.........................

doğan güneşle
uyandı rüyalara dalanlar
soğuk odalarda
şifa arayanlar

bir sen kaldın...

uyanmanı bekledim
saatleri saya saya
uyanmadın...
.........
ve yakışmadın
o kanlı masaya...