öfkeyi
bıyık altı edip
güler gibi
davrandı çoğu kez
tümceler uzardı
çelerdi ayakları bazen
titrerdi curanın telleri
içte kaldı söyleyemedikleri
çığlığına terkettik
kırlangıçları
üveyikleri farkedemedi hiç
içinizde yandı özlem
yüreği kan ağlıyor
yanmakla kanatlanıyordu
uçacaktı güvercini
al kanlar içindeyken
ansızın
susuşlarda bitiveren
dili suskun gecelerin
derlenen yürekteki harman
ucunda uçurum kokusu
duyduğunuz bildiğiniz adam
dizelerin urganı incecik
ölüm titretti korkuları
23.40denizli/ ali urhan iş mrk 493.sok 10/5
Ozan EfeKayıt Tarihi : 25.8.2009 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!