Ölüm Soğukta Beklemez

bir kapıdan çıkıverir gözlerinin kıvılcımları
başaklar tutuşur ardısıra.
hüznünün yoğunlaştığı,sinema şeridinin yürüdüğü anlarda
kapıları kapatman nafile.
kim duyacak sessiz çığlıklarını,ya da kim mani olacak
gölgelere.
ve bir elin uzanıpta,boğazına düğümlendiği anda seslerin
acı siren seslerini senden başka duyan olmayacak.
kapı nasıl açıldığı ise bir zaman,sessizce kapanacak
ardından zamansızlığın varoluşuna.
senin sevdalanışın,senin hüzünlenişin boş be gülüm.
zaman tüneline girdiysen eğer,kaçışın yok bu sevdadan.
ne para ne pul ne şöhret ne güzellik,ne sevdan ne hüznün,
ölüm soğukta beklemez gülüm...