Güneş çırasını yakmayı unuttu bu sabah
Her yer zifiri karanlık…
Yetim kalmış bir kelebeğin ruhuna sarılıyorum.
Hasretin parçalanmış dudağıyla öpüyorum,
Gönlündeki sevdanın yalnızlığını
Ölümün ağlayan sireni yankılanıyor,
Duygularımın dört duvarlarında.
Hayallerim kül olup karışıyor yokluğuna.
Yüreğim kan buğusunda boğuluyor.
Lisanım tercüme edemiyor artık acıyı.
Gökyüzünden günahsız bir avuç yıldız daha,
Kayıp gidiyor sonsuzluğun üşüyen ellerine.
Günahsız bir yıldız daha karışıyor,
Güruh bir karanlığın kanayan yarasına
Kayıt Tarihi : 13.5.2019 02:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!