Yine sıkıntılı bir gün,
Yine duygusuzum,
Bir ölüm sessizliğinde
Dolaşıyorum.
Dar geliyor yerle gök arası,
Boğuluyorum.
Ne kelimeler teselli bana,
Ne çiçekler, ne kitaplar,
En sevdiklerim bile yok gibiler,
Ve ben ölüm sessizliğinde
Dolaşıyorum.
Derin denizlere dalıyor gözlerim,
Mavi mavi düşünüyorum,
Akşamı sabah, sabahı akşam ederken,
Ne yakamozlar teselli bana,
Ne balıklar, ne kum taneleri
Ve ben ölüm sessizliğinde
Dolaşıyorum
Sorsalar diyemem derdimi
Aşk değil, açlık değil
Para değil pul değil
Dost değil
Düşman değil.
Aslında dert bile değil belki...
Ama ben ölüm sessizliğinde
Yaşıyorum…
Kayıt Tarihi : 7.10.2005 12:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebriklerimle..
Şiirinizi tekrar tebrik eder, selam ve saygılarımı sunarım.
Sandalî
Şiirlerime beklerim
TÜM YORUMLAR (3)