Ölüm Sessizliği Şiiri - Mehmet Baysa

Kahve gözlerin bir bir düşüyor
Gönlümün ölüm sesizliğine
Kapılar birer birer kapanırken
Gönül semalarımın yüzsüz yüreğine
Umutsuz kahırlar büyütüyorum
Beni bekleyen karanlık geleceğimde
Aramıza giren kara gölgeler korksun
Korksun ki baharlar hep yeşil kalsın
Kaybedecek hiç birşeyi kalmayan
Deli yüreğin korkusuz namlusundan
Ben yüreğimde kahır ağaçları büyütürken
Ölüm sessizliği çökecek kara gölgelere
Bir bir düşecek yüzlerindeki kara maskeler

Kahredecek yüreğim ümitsiz sevdamla
Gönül semalarımın ölüm sessizliğinde
Demet demet hüzünler büyüteceğim
Gönül bahçemin en eski mahseninde
Artık hiç bir şey kar etmez biliyorum
Ne aşk ne sevgi ne şarap ne de bahar
Günler geçtikçe büyüyecek acılarım
Dirhem dirhem her gün öleceğim
Usulca yavaş yavaş ölüm sessizliğinde
Karşımda aynaları korkutan sefil bir yüz
Hep seni seviyorum diye seslenecek
Anlıyormusun