Canımın en çok yandığı yerdir senin sokağın
Boğuşur benimle hatıralar köşe başlarında
Yalnızlığım ayağıma vurulmuş pranga
Geri döneceğim diye geldiğim bu yerde
Dudaklarım sensizlik rüzgarında kavrulmuş
Çatlıyor her sen deyişinde dilimin
Ağır gelmiş göz kapaklarıma gecenin yükü
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta