Sevdan ile güçlenen, körpecik yüreğimi
Dağlamaya başladım zulüm senin yokluğun
Ne yaptımsa olmadı şaşırdım feleğimi
Ağlamaya başladım, ölüm senin yokluğun
-
Hiç kimseler görmedi sararıp solduğumu
Yokluğuna kızıp da saçımı yolduğumu
Bir tek sen göremedin canda can bulduğumu
Yaz beklerken kışladım, ölüm senin yokluğun
-
Aramızda yollar var gel desem gelemezsin
Gözlerim yaşla dolar sil desem silemezsin
İçimdeki acıyı çekmeden bilemezsin
Bir günah mı işledim? Ölüm senin yokluğun
-
Gece gündüz demedim peşinden koşup durdum
Başka bir şey bilmedim hep senli düşler kurdum
Yüreğe bu zinciri yoksun diye ben vurdum
Bilmem, çok mu boşladım? Ölüm senin yokluğun
-
Yıllar yılı bu aşkı yüreklere yazdım da
Kerevet dergahında, hep sana niyazdım da
Kendi ellerim ile mezarımı kazdım da
Hüzünlerle eşledim, ölüm senin yokluğun
-
İkametim bellidir sözün bittiği yerde
Anladım ki düşmüşüm sevdalık denen derde
Dostelinde yok isen, bırak kapansın perde
Demek boşa düşledim, ölüm senin yokluğun
Kayıt Tarihi : 22.3.2012 15:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yine hayranlıkla okudum...
TÜM YORUMLAR (2)