Ölüm Senaryosu Şiiri - Muzaffer Öztaş

Geçerken gecelerin üşümüşlüğüne doğru
Küçük adımlarıma doğarken güneş ışığının yakarışı,
Ağlayışlar ruhsuzluğuma dokunur
Yaşlanan nemliliğin bırakmadığı bedenim canlanır hırçınlığa...

Ellerim örter,hüznün altından fışkıran
Pıhtılaşmış karanlıkların aydınlığındaki mum ışığımın üstünü,
Çıkarırı son nefesimi şahadet anında
Umut ışığındaki Azrail in ateşten kırbacı...

Ykarım benliğimi,çıldıran mecnunluğun leylasına ulaşan
Son adımın serabında,
Ben kalırım,ruhtan öte kalmaz bende
Gelirken kıvılcım ışığı üzerime artarak...

Şah damarım matlaşmış oyunlarda yarılırken
Gidişlerin saçmalıyışına tutunup kaldığımda,
Son yazımı yazarım,noktasız,bir imza atarım
Ebediyetin dudaklarımda tepreştiği anlarda...

Ellerime dokunur rüzgarın savurduğu
Sararmış yaprakların şarkılarındaki bitiş zamanın damlacıkları,
Güneş dağılır bulutların arasında,kararır
Dağların ululuğunun altında ezilirken son ay ışığı...

Yıldırımlar düşer,tek nokta cezalandırılmakta
Belki doğruya giden gökyüzünün maviliğini,
Toprak atılır üstüme,boşluğun hakim olduğu
Son hecenin yakarışı...