Ölüm Sancısı Şiiri - Sefa Tülek

Ölüm Sancısı

Beş ömrün ve kuşların
Kod adına sevişmek benzeri kitaplar
Durumu anlat işlevsel gökyüzü
- kim doğurmuş saçlarına beni -
Elbette güneş doğar
Kuşlar hastalanır ve evsizler yaşlanır
Seni severim belki de
Nedense bugünlerde kokuşmuş sokaklar

Ve yalnızlığımı
Köreltiyorum
Hissizleşiyorum herhangi bir mutluluğa

Tunç mermi suları aşsın
Bir dereyi yampiri akarken sevdim
Adalet varsa kenardaki toprakta
Yalnızlığa doğuyorum begonyalarla

Sokaklar var
Benim kaybettiğim kötü çocukluğum
Kötü olmayansa kaybediş
Bunu bir karanlık mı söyledi
Karanlıkta kaybolmuş sesler söyledi
Özleyemediğim usulsüz mutluluk

Hiç boyanmamış duvar
Hiç ağlanmamış duvar
Ve acılarımı ve kaybettiklerimi
Gittim ki ölemedim
Döndüm ki ölemedim
Bu soğuğumsu da çok hüzün
Ben seni düzenli olarak özlüyorum

Mektupları açabilirsem
Uzak gemi limanıma konuşlanır
İki tabur asker insanı ve benim sana sevdam
Göle kırmızı çalınır
Bir adam ve bir kadın
Kalabalık içindeki aydınlık

Gülü beş ölüme gömsünler
Kaçarak yaklaşıyorum her gidişe
Uzaklarda gökyüzü
Uzaklarda sonsuz tren rayları
Tablolara benzeşen yalnızlığım
Her gün birini seçer gibi
Gözlerime gülersen
Beş ölümü gömsünler gökyüzüme

Sefa Tülek
Kayıt Tarihi : 22.3.2015 12:39:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Sefa Tülek