Babama hayat hikayeni her anlat deyişimde, annemle evlendikleri tarihten başlardı. Her anlatışı ayrı bir tat verirdi bana.Dinlerken gözlerimi gözlerinden alamıyordum... Hele dudakları her kıpırdayışında tarifi anlatılmaz bir heyecan yaşıyordu.
Yanakları tıpkı çocuklar gibi kızarır, saflığın verdiği o güler yüzlülük her tarafına ilmek ilmek dağılırdı ve ben çok etkilenirdim bu duygu selinden... Çünkü annemi ne kadar çok sevdiğini ve onun için ne kadar değerli olduğunu an ve an yaşıyordum. Anlatmaya başlayınca da hiç bitmesin bu hikaye hiç son bulmasın isterdim...
Yine mart yağmurlarının sel olup taştığı, evlerin barkların virane olduğu ve içinde yaşayan hikayelerin hüzünle sonlandığı bir mevsimin henüz başlangıcını yaşıyordum.
Karadeniz bölgesini herkes bilir.her yıl baharla birlikte ne kadar çok yağmur düştüğünü ve bu yağmurların tesirinde oluşan sel baskınlarını.onlarca evi haritadan silip süpürdüğü gibi onlarca hikayeyi de yitik bırakır.
Tamamını Oku
çok etkilendim çook...((( bende babamı kaybettim ve henüz acım taze iken kaleme aldığınız bu makaleniz beni üzdü.. Allahtan rahmet diliyorum, yüreği ana baba sevgisi ile dolu bir evlat yetiştirmiş sevgili babanız.. kabri nurla dolsun, toprağı bol olsun.. şimdi bir fatiha göndereceğim.. Allah kabul eder inşallah..
Müjgan Hanım çok üzüldüm.. Allahtan rahmet diliyorum sevgili babanıza, size de sabırlar....
Toprağı bol olsun..... Cennet mekanı...
Ölen alem değişir, ne kaybolur ne yiter
Çünkü insan yolcudur, bu alemde kalamaz
İnsan, bekaya aday, değil asla bir ebter
Bir çukurda yok olup, ebediyyen ölemez!
Babanıza Allah (cc) tan rahmet sizlere de sabr-ı cemiller temenni ederim.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta