Ölüm Şairim Şiiri - Turgut Hacınoğmanoğlu

(Otuz Beş Yaş’a naçizane cevaptır.)

Değil şairim,
Otuz beş yaş yolun yarısı;
Bilemiyor ki insan,
Ölümün
Kapısını ne zaman çalacağını.

İnan şairim inan,
Görünüşü değildir
İnsanı yaşlandıran.
Hem aynalar zaten yalancıdır.
Dertlerin, acılarındır şairim
Genç yaşında saçına aklar yağdıran.

Elbette ki yaşayan
Kaygısını çekecektir hayatın.
Acılar olmasa hayat mı olur,
Ne farkı kalır insanın diğer mahlukattan.

Unutma ki şairim
İlk göz ağrısı unutulmaz(yalandır inanma) .
Terk eden dostlara da aldırma;
Yalancıdır terk eden;
Dostlar yalan, dünya yalan.

Şairin işi fark etmek değil
İnsan olarak farkı yaşamakta.
Hem gökyüzünün başka rengi olsa ne çıkar,
Herkes başka bakar gökyüzüne.

Ölüm kaçınılmaz son şairim,
Boşunadır çırpınışın inan.
Sen yaşamaya bak
Can kuşun uçana kadar bedenden.

Ya şairim ölmek var ya,
Hele gözü arkada gitmek;
İnsan yüz yıl yaşasa doymaz.
Her şeyin değerini kaybedince anlayan biz,
Bilmez misin ki:
Ölünce de hayatın kıymetini biliriz.