Ölüm Risalesi I Şiiri - Mehmet Aslan Sofi

Kapı açık gelen yok
Ucunda ölüm.
Arkada hüsran
koynun'da hüzün bekliyor.
Ecel gelsin diye duâ ediyor insan
Yokluk gözünde
Teninde aşk özlemin.
Hasretle kokun ve ben ölüyorum.
Eşik yine kabul etmiyor, O ben veren agızlar'da
Kapıcı kim?
Kapı kimin?
Sahibi kim?
'Ona hasret ölen acının gerçeğisin diyor, bir kere daha
Bir kere daha yeniliyorum
Vuruluyorum
Solum yok
Kalp yok
Adın hatırlatıyor Urgana bağlanan bedenimin kimliğini.
Adın
Adın sahip çıkıyor cesete
Ceset de ölüm kokuyor
Biz kokuyor
Sen kokuyor
Ölüm kokuyor üstüm.
"Ölümsüzlüğü tattık bize napsın ölüm"