Ölüm Paniği Gözlerin Şiiri - Zafer Aydaş

oysa kirpiklerimi
hırsla diriyordum göz yaşlarıma karşı
sen de o derece inattın
mahvoldum bu mevsim
harama benzer yağmurları

ben afsız günahlar işledim
geçmiş zamanlarda
ızdıraplarda
neyseki seni safça sevdim
uğruma bir şiir yazmasan da

ölüm paniği gözlerin
bir destandı gönlüme –sarhoş gecelerde-
bense alkole tövbeliyim
sırtımda olsa da derdin hançeri

yaşımın yirmisinde
aşkın bir hal köşesinde
çok günler çarmıhlardaydım
seni ışıksız aydınlarda sevdim
bir zaman olur geceyle
içkiyle yoğrulmuş bu kent yorulur
boynunda kaçışların ve kaçaklığın yaftasıyla
aşıklar mahkum kılınır

zindanlar karanlık ve rutubet
sıcak kadın koyunları
sıcak deniz balıkları misalidir
bir gerilla mermisinde
dört yanı dağ bir ıssızda
adını sayıkladım
sen de biliyorsun
çok geceler vuruldum sen tarafından
ama seni çıkarsız sevdim

ölüm paniği gözlerin
bir destandı gönlüme –sarhoş gecelerde-
bense alkole tövbeliyim
sırtımda olsa da hasretin hançeri

bu usul aydınlıklar yalnız kalabalıklar
ömrümü hınca hınç öfkeye boğdu
yastıklara koyduğumda başımı
senle şiirleştim
hayallerim acı gerçekleri kovdu
çık gel bir kış günü
böyle bir kış günü olsun mesela
beni sar ve aşkı öfkeleştir hırçınlığımda
ben saçlarına sarılayım
yine dirensin kirpiklerim göz yaşlarıma
ama bu sefer mutluca bitsin bu şiirin sonu

ölüm paniği gözlerin
bir destandı gönlüme
sarhoş gecelerde
bense alkole tövbeliyim
gönlümde olsa da aşkın sevinci