Ölüm....
Öylesine bir kelime...ki...
Şarkılarda....
Türkülerde...söylenir...
''Ölüm,Allah'ın emri...
ayrılık olmasa...'' diye....
Ölüm...
Şiirlerde de...
Öykülerde de....
Flimlerde de...var...
Söylenir...dinlenir....
Seyredilir...durur...
Sonra...
Bir gün gelir..
Bir yanımıza değer...
O zaman da...
''Ateş düştüğü yeri
yakar'' derler...
Oysa ki...
Ölüm...
Dağlarda...ovalarda...
Göklerde...denizlerde...
Gezer durur....
''Kurşun adres...
sormaz derler..''
O ise hep...
Adres sorar...
Son adreste...
Son nefeste...
Bize bakıp gülümser...
Ve biz...
Bir türkü oluruz...
Öykülere konu oluruz...
Bizi sevenlere...hasret...
Bizi en çok sevenlere...
Vuslat oluruz...
Biz ki...yok idik...
Var edildik...
Var edene...
Şükür eyledik...
Biz ki...
Hem öldük...
Hem dirildik...
İşte...
Ölüm...
Öylesine bir kelime...
Kayıt Tarihi : 19.9.2010 11:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!