Ölüm Orucu Şiiri - Efe Can Doğan

Sereserpe uzanan kumların üstünde
Gençliği elimde çürüttüm
Bulanık fotoğafların hatırasıydın
Öyle içtendi hissetiğimiz
Kederimi sana davrandım
Yoğunluk var havada fazlasıyla
Kelimeler kırılmazdı kalemim camdan olmasa
Üstüme neyi geçirsem
Kefene bürüneceğim gibi
Biz öldüğümüzde yakılmak istemiştik seninle
Klostrofobik olduğumuzdan
Yoksa bir nehire atarlardı tabutlarımızı
Hava huzur kokarken biz ölümden bahsettik
Yaratıcılığımı kana buladım bu yüzden
Aklıma ne gelse bir yerinden ölüm tuttu paçalarımı
Nice yaşlar kuruttum kirpiklerinde
İnsanların küstahlıkları iştahsız bıraktı bedenleri
Ruh ölüm orucuna girdi
Sebepsiz hüzün çektik her seferinde
Bırakın baştan aşağıya yansın
Bir nehire savursunlar küllerimizi