Ölüm Öpücüğü Şiiri - Hüseyin Özdemir

Yalnızlığımda ağlıyor olmam
Tutsaklığımdan sana
Al götür sabana koş istersen
Hasretliğim kaybolur rüyalarımda
Yağmur damlası gibi yumuşacık
Bir ölüm öpücüğü
Karanfil yalamış saçların
Sarkmış alnının ortasına
Az gelir anlatmak
Bende yaşamak varken
Kan yalamış dudaklarına
Yağmur damlası
Ağustos sıcağı kara kışı okşar gibi
Bir ölüm öpücüğü
Çocukça sevmelerim
Dağılır evrenin ötesine
Sen kokan yalnızlığımda
Gözlerine batar çıkarım
Kavak yeli kuş tüyüne üfler
Bir ölüm öpücüğü
Gün olur ateşi çıkar ayrılığın
Buğulanır hayallerim
Zincirlenir mutluluk
Düşümde gül koparır ecel
Bir ölüm öpücüğü ver yeter
1988