Ölüm Onu Yakalar Şiiri - Bahattin Tonbul

Rüzgarlara karışmış, sararmış tüm yapraklar
Sevmekse kolay değil, bilinmez o vakalar
Ne yaparsan o kalır, pişmiş kara topraklar
Kış gelince anlarsın, ölüm onu yakalar

Anlaşıldı demek zor, tükenmesin zamanın
Hep birlikte geçmişti, onca birlik mekanın
Yüreğinde ateştir, bitmesin o yakanın
Kış gelince anlarsın, ölüm onu yakalar

Örtüsünden ne çıktı, anlaşılmaz yatanın
Bak ne günlerin geçmiş, unutulmaz atanın
Ev senin yurt senindir, işte o dur vatanın
Kış gelince anlarsın, ölüm onu yakalar

Hayalin gitmez bende, yar gidince ne geçti
Geceleri rüyamda, gölgeler gelip geçti
Güzellik kime kaldı, sevdam toprağı seçti
Kış gelince anlarsın, ölüm onu yakalar

Tanık oldun onca yıl, rengin kararıp soldu
Gönülleri saklayıp, bunca yıl harap oldu
Elbet dünya fanidir, yüreğim toprak doldu
Kış gelince anlarsın, ölüm onu yakalar

Bahattin tanık oldun, bunca geçen zamana
Tükense de umutlar, dizilse de meydana
Hayat onu bekliyor, hapis olmuş odana
Kış gelince anlarsın, ölüm onu yakalar
Bahattin Tonbul