Ölüm olunca Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Haksızlık ateşi insanı yakar
Yüreğim de yanar elim olunca
Adaletsiz işler ayyuka çıkar
Yer yerinden oynar zulüm olunca.

Haksız servet yığmak sürekli derttir
Korumak gerekse tedbiri serttir
Sahibi sen ben, o, gibi bir ferttir
O da çaresizdir ölüm olunca.

Zaman geçer gider mirası kalmaz
Ateş gibi yanmaz, külleri olmaz
Geçerken kimseyi yanına almaz
Bazen fikir alır, ilim olunca.

Tükendikçe zaman kalınır naçar
İnsan bu duruma oluyor duçar
Sevgi bağı varsa çiçekler açar
Gönlüm ferah bulur gülüm olunca.

Ruhumun girdabı anılar emer
Ölmüş olanları derine gömer
Her parçayı ayrı yerlere yamar
Durmuş oğlu ayrı bölüm olunca.