Bu şehir her şeyi çürütüyor kendi içinde
Et tırnağı diş damağı
Omuzlarımdan ellerim dökülüyor
Gözlerim,
İçimdeki hapis duyguların tutsağı
Kaç kez kaçmayı düşündüm
Yıkıp duvarlarını esaretin
Doğduğu yere güneşin
Kent dışı özlem sarhoşluğuna
Sürgünlük ağrılarıyla ağlayanların
Yurtsuzluk ağrıları dökülürmüş
Yanaklarından.
Bir şeyler bulup yitirmiş gibi
Sancıda nasırlı ellerimde zincir
Prangalarım
Gidersem dayanamaz bensizliğe
Çürür dökülür hasretimden
O kadar uzak duruyor ki yaşam bizden
Ne günü yaşaya biliyoruz
Nede yaşatabiliyoruz umudu
Sessiz bir ölü gibi sokaklar
Gayrı suskunluk öldürür de beni
Ölüm öldürmez
Abdullah Oral
EKİM 2003
Kayıt Tarihi : 19.4.2005 19:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!